Herroeping is een civielrechtelijk rechtsmiddel dat niet vaak wordt gebruikt, maar dat in bepaalde gevallen wél uitkomst kan bieden wanneer er geen andere mogelijkheden meer zijn om tegen een definitief geworden vonnis in te gaan.
De normale gang van zaken zonder herroeping
Normaal gesproken komt een bepaald geschil voor de rechter en doet deze rechter een uitspraak over dat geding. Als een van de partijen het niet eens is met de uitspraak kan die partij in hoger beroep gaan. Dit moet gebeuren binnen drie maanden.
Is er binnen drie maanden geen hoger beroep ingesteld of zijn er geen beroepsmogelijkheden, dan gaat het vonnis ‘in kracht van gewijsde’, het wordt definitief. Dat betekent dat er niets meer te doen is tegen dit vonnis en dat het uitgevoerd moet worden. In verreweg het grootste aantal geschillen is dit het geval. De enige uitweg is dan nog het rechtsmiddel van de herroeping.
Wat is herroeping?
Herroeping is een rechtsmiddel dat kan worden ingesteld tegen een vonnis dat in kracht van gewijsde is gegaan (definitief is geworden). Aangezien een geschil eigenlijk een definitieve uitkomst moet hebben en het rechtsonzekerheid zou meebrengen wanneer tegen elk vonnis het rechtsmiddel van herroeping kan worden ingesteld, heeft de wetgever er voorwaarden aan verbonden.
Herroeping is enkel mogelijk wanneer de wederpartij bedrog heeft gepleegd in het geding (tijdens de rechtszaak), wanneer er is bewezen of is toegegeven dat het vonnis berust op valse stukken of wanneer de wederpartij stukken van beslissende aard heeft achtergehouden.
In de meeste gevallen is herroeping dus géén mogelijkheid. Ook wanneer er nog hoger beroep mogelijk is of wanneer het bedrog, de valsheid van de stukken of het achterhouden van de stukken al tijdens de procedure wordt ontdekt behoort dat in de oorspronkelijke procedure te worden ingebracht. Het rechtsmiddel van herroeping is daar niet voor bedoeld.
Wanneer kan herroeping plaatsvinden en door wie?
De termijn voor herroeping is drie maanden nadat nadat de grond van herroeping is ontstaan én de eiser daarmee bekend is geworden. Zodra de eiser het dus ontdekt, heeft hij nog drie maanden om een dagvaarding uit te brengen om daarmee herroeping te bewerkstelligen. De vordering tot herroeping wordt aangebracht bij de hoogste rechter die in het geding heeft opgetreden.
De dagvaarding die wordt uitgebracht met de vordering tot herroeping zorgt er niet voor dat het originele vonnis niet meer kan worden uitgevoerd. Aangezien het vonnis nog steeds ten uitvoer kan worden gelegd, kan ook een eventuele beslaglegging gewoon doorgaan. Dit is niet meer mogelijk zodra de rechter heeft geoordeeld dat het geding wordt heropend omdat de redenen voor herroeping hout lijken te snijden. In dat geval moet worden gestopt met het uitvoeren van het originele vonnis.
Herroeping van een vonnis – Conclusie
Herroeping is een rechtsmiddel dat bijna nooit gebruikt kan worden, maar dat wel dé oplossing is voor bijvoorbeeld valsheid in geschrifte die in het geding wordt gepleegd. In alle gevallen waarin herroeping mogelijk is, heeft de wederpartij zich niet (geheel) netjes gedragen.
Als er verdenkingen zijn dat de wederpartij zaken heeft achtergehouden, stukken heeft vervalst of vervalste stukken heeft gebruikt óf dat de wederpartij bedrog heeft gepleegd in het geding, dan is het verstandig om contact op te nemen met een jurist. Hij kan de mogelijkheden van herroeping in een specifiek geval aangeven en kan eventueel een procedure starten.
